CORSICA

WEEK 1

Vroeg uit de veren en de Laatste dingen inpakken. 9 Uur stonden we voor vertrek klaar. Zoals altijd uitgezwaaid door Leo, Ineke,Herma en Barend gingen we in opperbeste stemming op pad naar het zuiden. In Brabant liet ik me deze keer niet verleiden door een bossche bol (had net een roze koek op) en stopten alleen voor een kop koffie. We tuften verder met ons trouwe eribaatje achter ons aan richting Metz voor de 1^e overnachting. Was die camping toch vol, dus door naar Nancy. De volgende dag eerst het altijd terug kerende gekibbel of we wel of geen snelweg zouden rijden. En natuurlijk zoals altijd werd het de trage Route Nationale, en nog erger, de alternatieve route Napoleon. Maar goed als we er maar komen. Halverwege Castellane zagen we vanuit onze ooghoek iets bruinigs de weg over schieten. Verrukt zagen we een prachtige ree met van die grote reebruine ogen voor onze auto springen en met een sierlijke sprong over de vangrail het bos in duiken. We reden niet zo hard dus het ging allemaal goed. Nu staan we op Camping

"Castillon de Provence". Maandag een wandeling gemaakt naar Le Blaron. Onder weg een zwaar gebrom. Kwamen er 2 blusvliegtuigjes langs vliegen door het dal. Even later een nog heftiger gebrom en ja hoor daar schoten 2 straaljagers over onze hoofden. Loop je lekker door de natuur heb je van die herrie. Dinsdag naar het meer van Castellon gelopen, niet gezwommen want het water was ijskoud. Woensdag een stuk met de auto de Georges Du Verdon ingereden. De rivier Du Verdon stroomt heel hard. Jammer genoeg geen rafters gezien.

WORDT VERVOLGT

 

Week 2

Donderdag vertrokken we in de middag met een rustig gangetje naar Nice, waar we om half 10 ‘savonds aan de haven bij de boot moesten zijn voor de overtocht naar Corsica. Nou ja boot? Het was een 9 deks hoog schip met echt alles aan boord. Zwembad, sauna, solarium, gokhallen, enorme eetzaal en verschillende bars. Wij werden door een purser naar onze hut gebracht. Binnendeks en de afmeting van een grote kast. Claustrofobie moet je hier niet hebben, maar er zat een mooie badkamer bij met alles erop en er aan.Wij zochten een bar op en gingen lekker aan de wijn. 11 Uur vertrokken we en zochten wij even later onze hut op. Ik lag nog een hele tijd wakker, omdat ik moest denken aan die andere boot, De “Costa Concordia”.En zeker niet aan die donkerekapitein, met zijn broeierige bruine ogen. Nee, gelukkig had onze kapitein (ook wel een Italiaan) meer verstand van varen en kwamen we om half 7 heelhuids aan, aan de overkant. Half 8 reden we van boord en toen gebeurde het. Allemaal mannetjes die je de weg van boord aan gaven begonnen heftig te zwaaien en in het Italiaans naar ons te roepen. We moesten stoppen, maar toen blokkeerden we de uitgang van de andere auto’s. We werden naar de kant gesommeerd en Albert stapte uit. Toen hij niet terug kwam stapte ik ook maar uit om te kijken wat er aan de hand was. Zie ik Albert in de verte weer van boord komen, met voor zich uit rollend een………..……….. band. He???De reserveband van onze caravan. Het bleek bij het op rijden van de boot, het slot afgebroken te zijn van de band die onder de caravan hing. En dus waren we hem verloren. De band maar ín de caravan gepropt en weer verder gereden naar de camping. Vlak aan zee.

Nou wil het geval dat het hier al 3 weken dagelijks had geregend, waardoor het behoorlijk drassig en modderig was. We vonden een plek aan de rand van de camping op een droog heuveltje. We trokken de caravan met de auto er boven op, maar toen werd het nog een hele klus om dat ding recht gezet te krijgen. Met de mover lukte het niet want de banden zaten vol met modder, dus de auto er maar weer voor gezet, en dat ging beter.Toen kregen we de caravan niet meer van de kogel van de trekhaak af. Trekken duwen sjorren en uiteindelijk gingen wij met onze volle gewicht samen op de achterkant van de auto ploffen, En hoera dat werkte, Hij schoot los. Maar toen……………….. toen besloot onze Touran er meteen maar van door te gaan. Tot onze grote ontzetting hobbelde hij vrolijk het heuveltje af,rechtop een rij bomen af. Duitse oudjes achter ons staken vertwijfelt hun armen in de lucht, maar konden natuurlijk niets uitrichten. Binnen 1 seconde waren wij op top snelheid achter de auto aan, met in ons achterhoofd wel het besef wat we hem nooit zelf tegen konden houden. Maar toen hadden we toch wat geluk. Ons bakkie zakte weg in de modder en minderde daardoor vaart. Albert hing aan de linkerkant en ik stoof rechts naar binnen boven op de handrem. Nog geen 3 meter voor de bomenrij kwam hij tot stilstand . PPPffffffffffff gered.Eerst maar een biertje voor de schrik.

‘s-Middags een tochtje naar een opgraving gemaakt in Aléria.

Het weer is hier prima (wel af en toe een bui) met +/- 23 graden. Zondag een lange wandeling met blote voeten in de branding van de zee gemaakt, heerlijk. Albert heeft er in gezwommen, maar mij is het water nog te koud.

Maandag een tocht naar Corte, de voormalige hoofdstad van Corsica, gemaakt en daar heerlijk gegeten.

Dinsdag Zwaar bewolkt. Om 10 uur besloten naar een andere camping te gaan in het zuiden. Binnen een uur zaten we op de weg ernaar toe.

wordt vervolgd

WEEK 3

 

Corte was heel leuk. Hier hadden de ouders van Napoleon gewoond, en was zijn oudste broer Joseph (de latere koning van Napels) geboren. Dinsdag zijn we naar Porto Vecchio geweest en daar alles bekeken en heerlijk gegeten. Vandaag hadden we een rustdag, veel gezwommen in het verwarmde zwembad en een wandeling naar de vuurtoren gemaakt. Zaterdag: We zijn blij dat we vlak voor de vakantie nog naar Hoevelaken zijn gereden voor een stel stormbanden voor de luifel. Wat een wind. Of erger, wat een storm. En dat al 2 ½ dag. Gisteren zijn we naar Bonifatio gereden. Een prachtige stad boven op een 60 meter hoge rots. Albert mocht van mij niet op de rand gaan staan om foto’s te maken. Een verkeerde beweging en de wind nam je op voor een zweefduik naar beneden, en dat leek me geen goed idee. Helemaal rond gelopen en geklommen en vooral ook heerlijk gegeten in een van de vele tentjes bij de haven. Zondag: Het is weer prachtig weer, strak blauw en geen wind meer. Een paar dagen lekker genoten van het warme weer en veel gezwommen en gelezen. Dinsdag vroeg uit de veren voor een tocht langs de baaien naar Sarténe Onderweg gestopt voor een opgegraving uit de prehistorie. We moesten een verroest hek door en kwamen in een soort weide waar schapen liepen, alleen moesten ze wel wat flinker dooreten, want het gras/onkruid en de brandnetels kwamen tot aan onze oksels. Zeker niet veel toeristen op bezoek geweest, maar wij zijn niet voor een kleintje vervaart, dus we stapten dapper door. Na 10 min. kwamen we bij enorme rotsblokken waar het pad over heen liep. We klommen en klauterde naar boven en het was een prachtig uitzicht. Bovenop de prehistorische holen/woningen. Maar toen moesten we weer naar beneden. Het had die nacht flink geregend, dus al die oude rotsen waren spek glad. Naar boven ging het wel, maar naar beneden was geen doen. Hangend als apen in de bomen, lieten we ons naar beneden zakken.. Waarom hebben wij nou nooit eens iets normaals. Haha. Beneden besnuffelde we elkaar op teken, maar gelukkig geen een gezien. Nou verder maar weer. De rest van de dag was geweldig leuk en wat een prachtige natuur hier.

Wordt vervolgt.

Week 4

Donderdag 30 mei. Onze trouwdag van 38 jaaar geleden. We maakten er een feestje van door naar het spectaculaire “Monte Includine” bergmassief te gaan. Onze eerst koffie stop was in het L’Aspedale gebergte. We schoven gezellig aan bij een Australisch echtpaar dat een lekker uitziende plak gebak voor zich had staan, en dat wilde wij ook wel. Het was verrukkelijk kastanje gebak met slagroom, en dat mocht ook wel gezien de prijs. 14 euro. En dan de koffie nog. Maar het was feest.

We tuften verder naar boven, maar zagen de tempratuur zakken en de de wind werd weer heftig. Bij elk uitzichtpunt stopten we voor het uitzicht en trokken elke keer meer kleren aan. 1 topje, 1 truitje, 1 trui, , 1 jas, 1 windjack. Op de top was het 6 graden en de “Borra Borra” en de “Mistral” waren samen een zuchtje bij deze wind vergeleken, en we voegden ons met blote benen bij de andere bibberende touristen. Maar het was prachtig. We lieten een wandeling van 45 min. naar een waterval maar voor wat hij was en betraden het warme restaurant voor een lekker schapenkaasplateau. Daarna weer naar beneden langs de andere kant. Na een bocht stuitten we op 3 over de weg lopende varkens. Leeuuk. anthousiast sprong ik uit de auto om ze te gaan knuffelen. Tenslotte moet je dat ook eens gedaan hebben in je leven. Ik stapte op de grootste af die zich gewillig door mij liet aaien en bekloppen.  Maar toen ik naar de 2 kleindere (vrouwtjes) liep kwam hij boos knorrend tussen beide. Ik schrok van al dat lawaai en deed een paar stappen achteruit. En Ja toen kwam hij weer op míj af, en……………….. beet me genadeloos en keihard in mijn voet. Gillend maakte ik een luchtsprong. Weg wezen. Ik vond hem meteen niet meer leuk. Ik had gelukkig  dichte schoenen aan, maar wel 3 dagen een grote blauwe plek op mijn voet.  ’s Avonds nam ik uit nijd een paar éxtra plakken (varkens)salami. Lekker! Maandag de hele dag luierend doorgebracht  op een van de mooiste witte zand stranden van zuid Corsica.

Morgen vertrekken we na 2 weken op deze heerlijke camping naar Ajaccio.

Wordt vervolgd

 

 

Week 5

 

Dinsdag ingepakt en na 2 heerlijke weken aan de oostkust, zijn we nu verhuisd naar de westkust van Corsica. De 1^e stop voor 2 dagen is Ajaccio. De hoofdstad én geboorte plaats van Napoleon Bonaparte. Het is een grote stad en alleen het historische centrum is interessant. Alles bekeken en musea bezocht die over het leven van Napoleon gingen. Zijn graf hebben we al lang geleden bezocht in Parijs, maar zijn geboortehuis bekijken is ook heel leuk, het is zelfs een heel groot huis. Na 2 dagen rond sjouwen zakte ik toch wel een beetje door mijn hoeven. En redelijk uitgeput zochten we een schaduwplek aan de haven voor een lekker koud tap biertje. Donderdag trokken we door naar Calvi. Vrijdag de fietsen uit de auto en van de camping naar Calvi fietsen langs de kust. Een heel leuk toeristisch plaatsje. Binnen de muren van de grote citadel zou Christoffel Columbus zijn geboren. Zijn graf hadden we al eerder in Sevilla bekeken. Zijn geboorte huis stelde niks voor. Zaterdag het boemel treintje naar ‘L le Rousse genomen en hier de hele dag rond gekeken en naar de uiterste punt met vuurtoren gelopen. Prachtig uitzicht. De hele kust van Corsica is bezaaid met inhammen, baaien met witte stranden en azuur blauw water. Zaterdag in de auto voor een tocht naar verschillende cultuur en oude ambachten dorpjes. Even ter info. Corsica bestaat voor 80% uit bergen, waarvan de hoogste bijna 3000m hoog is. Al die dorpjes liggen tegen die bergen aangeplakt. Wat betekend dat je voortdurend aan het traplopen bent om boven te komen. Na 5 dorpen kon ik geen trap meer zien. Ik heb ook een conditie van niks. Maar het was een heel leuke dag. Oja bij een van die dorpjes was een liefhebber van citroenen en die verkocht citroen jam en limonade. Wij dat ook gehaald en op stoeltjes die drank naar binnen gewerkt. Nou we hadden het kunnen weten , ons hele kakement (amsterdams voor mond) trok in rare poses om de zuurgraat enigszins te beperken. Ooooh wat zuuuur. Zondag bij de caravan gebleven en gelezen. (Harlan Coben) Maandag weer in de benen en vanaf de camping naar Calvi gelopen. Er lag midden op zee een enorme zeilcruiser van Club Med. De gasten werden met bootjes de hele dag van en naar de boot gebracht. Via de zee weer terug gelopen naar de camping.

Wordt vervolgd

PS. De jam was erg lekker, met veel suiker.

 

Week 6

We zijn weer verhuisd, en nu naar Bastia, en daarmee zijn we het eiland rond. Vrijdag de stad bekeken, die ook hier bestaat uit trappen. Ik kan ze niet meer zien. Aan de haven heerlijk gegeten.

Zaterdag op de camping gebleven en veel gezwommen. Ook opgeruimd en ingepakt voor vertrek zondag met de boot uit Bastia naar Nice. 8 Uur vertrek, uiterlijk 7 uur aan boord dus 6 uur weg van de camping. Ik kon niet slapen en was om half 3 nog wakker. Was dus behoorlijk brak met opstaan. 3 kwartier over hobbelige en bochtige weg. We waren natuurlijk op tijd. Albert wil dan foto’s maken wat betekent dat we die halve boot rond rennen. Tot ik op een stoel neer plofte en weigerde nog een stap te zetten en dat hij maar alleen verder moest rennen. Wat hij natuurlijk niet deed. Heerlijk op strandstoelen op het dek gezeten en precies op tijd, half 2 gingen we weer van boord. Toen 5 uur gereden over o.a de Route Napoleon. (Lievelings route van Albert) en gestopt voor Grenoble, met zwembad. Na een duik helemaal opgeknapt, maar half 10 sliep ik als een marmot. De vedere reis verliep zonder problemen en zonder files. Oja bij burgerking nog en passant en bij gered die doezelig tegen het raam zat geplakt.

En nu. Nu zijn we weer thuis en ik hoop dat jullie de verhaaltjes leuk hebben gevonden.

We hopen jullie allemaal weer gauw te zien!!!

Liefs en groetjes van ons. Albert en Fia